ေရႊဖဲ ေျပာစကား ယုံၾကမွာလား ...

       ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေန၊ ေသခဲ …. တဲ႔။

ေရႊဖဲတို႔ ငယ္ငယ္က လူႀကီးသူမေတြ ဆိုေျပာစကားေလး မွတ္မိတာပါ။

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္လို႔ အသက္ရွည္၊ ေသခဲတာ မွန္ပါၿပီ တဲ႔ …. လူအို လူေဆြးႀကီးလိုေတာ႔ မေန ခ်င္တာ အမွန္ပါ။

ေရႊဖဲ အသက္ သိပ္မႀကီးေသးဘူးလို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ရာစုႏွစ္ တခုရဲ႕ သက္တမ္းတ၀က္ကို လ်င္ျမန္စြာ ခ်ဥ္းကပ္လာေနပါၿပီ။ လူအမ်ားစုဟာ ရာစုႏွစ္ တခုျပည္႔ေအာင္ ေနၾက ရသူေတြ မဟုတ္ဘူး။ ရာစုႏွစ္ တ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလး ေနရရင္ေတာင္ ဘ၀မွာ ေနရတာ ေတာ္လွၿပီ ထင္ၾကသူက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္။ ရာစုႏွစ္ရဲ႕ သုံးပုံ ႏွစ္ပုံေလာက္ ေနရသူေတြကို ေနရတာ တန္ သတဲ႔။ ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္မ်ားဆို အသက္ရွည္တယ္ေတာင္ ခ်ီးမႊမ္း အားက်ၾကရဲ႕။ ကိုးဆယ္ေက်ာ္မ်ားဆို ထာ၀ရ ရွင္သန္သူ စာရင္း၀င္ေတြေပါ႔။

ကဲ ထားပါေတာ႔ မေရႊဖဲတို႔ အသက္ သည္သက္တမ္းေတြအထဲ ေနရလွ … ေတာ္လွခ်ည္႔ စာရင္း အထဲ ပါမလား၊ တန္ေအာင္ ေနရမွာလား၊ အသက္ရွည္မွာလား မေတြးအားခင္ အရင္ ေခါင္းထဲ ၀င္လာ တာက ေနရသေလာက္ အခ်ိန္ပိုင္းကို က်မ္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ဘ၀ကို ေက်နပ္ေအာင္ ေနရပါ႔မလား ဆိုတာပါပဲ။

အသက္ရာေက်ာ္ မဟုတ္ေတာင္ တႏွစ္ၿပီး တႏွစ္ကို လက္တြန္းလွည္းေပၚ ထိုင္ေနရတဲ႔ ဘ၀၊ သူမ်ား တြဲကူမွ ထႏိုင္တဲ႔ အျဖစ္၊ ကိုယ္႔ အညစ္အေၾကး ကိုယ္႔ဘာသာ မသိမ္းႏို္င္တဲ႔ အေျခအေနကိုလဲ မလိုခ်င္ပါဘူး။ ထမင္းကို ခြ႔ံေကၽြးမွ စားႏိုင္၊ ေရတိုက္ေပးသူ ရွိမွ ေရေသာက္ႏိုင္တဲ႔ အျဖစ္ကလဲ ေတြး ၾကည္႔ရင္ မသက္သာစရာ။ ဟိုဟာ မစားရ၊ သည္အစာနဲ႔ မတည္႔ဘူး ဆိုတဲ႔ တားျမစ္ခ်က္ေတြအၾကားမွာ ေရလုံျပဳတ္သာသာ အရြက္ျပဳတ္ေတြနဲ႔ ဆီမပါ ဆားမပါ အစာေတြကို ရႈံ႕မဲ႔စြာ မ်ဳိခ်လို႔၊ မနက္ ေဆး အလုံး ၂၀၊ ညဥ္႔ ေဆးအလုံး ၂၀ ေသာက္ခ်င္ ေသာက္၊ မဟုတ္လဲ ပိုက္နဲ႔ ေဆးရည္သြင္း အသက္ဆက္ ေနရတဲ႔ အျဖစ္ကလဲ ေ၀းရပါေစသား အခါခါ ဆုေတာင္းမိပါရဲ႕။

မေရႊဖဲ ေနခ်င္တဲ႔ ဘ၀က အသက္ ရွည္တာ တိုတာထက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းတဲ႔ ဘ၀ကို က်မ္း က်မ္းမာမာနဲ႔ ေနႏိုင္ဘို႔ ပါပဲ။ ေရႊဖဲ အစားလဲ မေသာင္းက်န္းတတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ ပတ္တဲ႔ စားေသာက္မႈနဲ႔ ႏုနယ္ပ်ဳိျမစ္စဥ္ကလို မနာမက်င္ လႈပ္ရွား၊ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ သြားလာလို႔ ေပါ႔ေပါ႔ ပါးပါး ေနသာတဲ႔ ဘ၀နဲ႔ ရွင္သန္ခ်င္ပါတယ္။

 

တသက္လုံး မအို မနာႏိုင္တဲ႔ နတ္ေရကန္ ရွာစရာ မလိုပဲ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ ႏုပ်ဳိစြာဘယ္လို ေန ရရင္ ေကာင္းမလဲ စနည္းနာမိလိုက္တာမွာ ေပးလာတဲ႔ အႀကံေတြ အႀကံေတြ …. (ႀကံေခ်ာင္းေတြသာဆို အရည္ညွစ္ ေသာက္ပစ္လိုက္ပါရဲ႕။)

ေပးလာ ေျပာလာၾကတာေတြ စာရင္း ျပဳစုလိုက္ရရင္ -  

၁) ကိုယ္႔ အသက္ကို ေမ႔ထားလိုက္ တဲ႔။ ဂဏန္းေတြ နံပါတ္ေတြ ေခါင္းထဲ မထားနဲ႔ တဲ႔ …..

သည္အခ်က္ကို ေရႊဖဲ သေဘာက်မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသက္ ဘယ္ႏွစ္ ႏွစ္လဲ မေတြးေတာ႔ဘူး။ ေမြးေန႔ဆိုတာလဲ မက်င္းပေတာ႔ဘူး။ လူေတြ ဘာျဖစ္လို႔ ေမြးေန႔ေတြကို ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ တေပ်ာ္ တပါး က်င္းပေနတယ္ ေတြး မရဘူး။ တကယ္ေတာ႔ ေမြးေန႔ဆိုတာ အသက္တႏွစ္ ႀကီးလာတာကို သတိေပးတာ။ အသက္ တႏွစ္ ႀကီးလာတယ္ ဆိုတာ အိုဘို႔ နာဘို႔ ေသဘို႔ တထစ္ နီးလာတာ။ ေမြးေန႔ တခါ ေရာက္တိုင္း သည္ခရီး တေကြ႔ နီးလာၿပီရယ္လို႔ ထိတ္လန္႔ေနၾကရမွာ၊ စိတ္ပူေနၾကရမွာကို လူေတြ ဘာလို႔ ေပ်ာ္ေနၾကတာလဲ ကြယ္တို႔။ သည္ေတာ႔ အိမ္ကလူ ေမာင္ေရခဲကို ေျပာထားလိုက္တယ္။ စိတ္ ပါရင္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ အခ်ိန္မေရြး ၀ယ္ေပးလို႔ ရတယ္ … လက္ခံဘို႔ အဆင္သင့္ပဲ။ တႏွစ္မွ တခါ လာတဲ႔ ေမြးေန႔ရက္မွာ လက္ေဆာင္ေပးမယ္ ... ဆိုတဲ႔ စည္းမ်ဥ္းႀကီး ေစာင့္ မေနနဲ႔ လို႔။ အဲသည္ … ေမြးေန႔ဆိုတာႀကီး ေရႊဖဲ မက်င္းပေတာ႔ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ဘယ္ႏွစ္ေပါင္ ရွိတယ္။ ပိန္တယ္၊ ၀တယ္၊ အရပ္ ပုတယ္၊ ရွည္တယ္၊ အရပ္အေမာင္းနဲ႔ လုိက္ဘက္ညီမယ္႔ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ေတြ ဘာညာဘာညာ တြက္မေနေတာ႔ဘူး။ တသက္လုံး ေခါင္း စားလာတဲ႔ သည္ ဂဏန္းေတြ နံပါတ္ေတြကို ေမ႔ပစ္ရမယ္ ေတြးမိတယ္။ က်မ္းမာေအာင္ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္စြာ စားမယ္။ ေသြးေလ လည္ပတ္မႈ မွန္ကန္ေအာင္၊ ခႏၶာကိုယ္ အေညာင္းအညာ မမိေအာင္ ကိုယ္လက္ လႈပ္ရွားမႈ ျပဳမယ္။ က်မ္းမာေနရင္ ေတာ္ၿပီ။  

၂) စိတ္ပ်ဳိ ကိုယ္ႏုဘို႔ ပတ္၀န္းက်င္ကလဲ အေရးႀကီးသတဲ႔ …..

ဘ၀မွာ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြ၊ ဘယ္လိုလူနဲ႔ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆန္တယ္ ဆိုတာ တကယ္ အေရးႀကီးတယ္။ တခ်ိန္လုံ ညီးညဴ၊ ျငဴစူ၊ တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ အရာရာကို မ်က္လုံးစိမ္းနဲ႔ ၾကည္႔ တတ္၊ ပါးစပ္ေသနပ္ ပစ္တတ္သူေတြနဲ႔ အေန နီး၊ အတူေနတာ မ်ားရင္ အဲသည္ ဂက်ီဂေၾကာင္ အသံေတြ အၾကား ပန္လန္လက္ အသက္ ျမန္ျမန္ ထြက္သြားႏိုင္တယ္။ လူေတြက ကင္ဆာတို႔ ေလျဖတ္တာတို႔ ႏွလုံးေရာဂါတို႔ကိုပဲ ေသႏိုင္ေလာက္တယ္ ထင္၊ ေတြးေၾကာက္ေနၾကတာ။ “နက်ီနာ” ေခၚတဲ႔ တက်ီက်ီ လုပ္ တတ္သူ၊ အရာရာကို အဆိုးျမင္ အျပစ္ေျပာတတ္သူေတြေၾကာင့္ စိတ္လက္ မၾကည္မသာ ညစ္ညဴးစြာ နဲ႔ ေနရျခင္းဟာလဲ ေရာဂါ တပါးပဲ။ သည္ေတာ႔ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ကိုလဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနတတ္သူ ရွာေပါင္းရမယ္။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္လဲ အရာရာကို အေကာင္းျမင္၊ အျဖဴေရာင္ မ်က္လုံးနဲ႔ ၾကည္႔၊ ခြင့္လႊတ္ တတ္ဘို႔၊ စိတ္ရွည္စြာနဲ႔ သည္းခံႏိုင္ဘို႔ က်ဳိးစားၾကရမယ္။ ကိုယ္႔ေၾကာင့္ သူမ်ားလဲ စိတ္ပ်ဳိ ကိုယ္ႏု ပါေစ။

၃) တစုံတခုကို အၿမဲသင္ၾကား ေလ႔လာေနပါ တဲ႔ …..

တေန႔ တေန႔ စက္ရုပ္ႀကီးေတြလို ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါလုပ္၊ ဒါၿပီး ဒါလုပ္ ျပဳၿမဲ လုပ္စဥ္အတိုင္း လႈပ္ရွား ျဖတ္သန္း ေနၾကမယ္႔အစား (ေန႔ရက္ေတြကို တန္ဘိုးရွိစြာ ျဖတ္သန္းဘို႔) အတတ္ပညာ တခုခုကို အၿမဲ သင္ၾကား ေလ႔လာ ေနသင့္ၾကတယ္။ ဘ၀မွာ အသုံး တဲ႔ေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး။ သည္အသက္ အရြယ္ႀကီး က်ကာမွ ဘာအက်ဳိးထူးမွာလဲ ဆိုတာေတြနဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ က်၊ ငုတ္တုတ္ထိုင္ အခ်ိန္ေတြ အလဟသ ျဖဳန္းပစ္ေနတာထက္ စာရင္ တစုံတခုကို အၿမဲ ေလ႔လာသင္ၾကား၊ မွတ္ယူေနတာဟာ အခ်ိန္ကို ကုန္မွန္း မသိေစသလို စိတ္ကိုလဲ ေပါ႔ပါး သြက္လက္ ေစပါတယ္။ သင္စရာ မရွိေတာ႔ေအာင္ အရာရာကို သိေန တတ္ေနတယ္ ဆိုရင္လဲ ကိုယ္ တတ္တာ သိတာ သူမ်ားကို ျပန္ သင္ေပးပါ။ ဒါလဲ ကိုယ္႔အတြက္ တင္မက သူမ်ားပါ အက်ဳိး ျဖစ္ေစၿပီး သူငယ္ျပန္ေရာဂါ တို႔ ေမ႔တတ္တာတို႔ ျဖစ္တာလဲ သက္သာပါမယ္။

 

၄) ရိုးရွင္းစြာ ေတြးပါ ေနပါ တဲ႔ .....
    (တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ မာန္ မႀကီးပါနဲ႔ ေပါ႔)

ဘယ္အရာမဆို သူ႔ဘက္ ကိုယ္႔ဘက္ မွ်တစြာ ေတြးၿပီး စာနာစိတ္ေလးေတြနဲ႔ နားလည္ေပးၾကပါ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ရႏိုင္ပါတယ္။ အရာရာကို အေသးစိပ္ အထအန ေကာက္ျခင္းကို ေရွာင္ပါ။ ငါ အၿမဲ မွန္တယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ငါ႔ကို အၿမဲ ထိခိုက္ေနတယ္ မေတြးပါနဲ႔။ အဲသည္ အေတြးေတြကိုက မွားေနပါၿပီ။

 

၅) ရယ္ေသာသူ အသက္ရွည္၏ … တဲ႔ …..

 အသက္ရွည္ခ်င္ရင္ မ်ားမ်ားရယ္ပါ။ သူမ်ားေၾကာင့္ ရယ္တာတင္မက ကိုယ္ကလဲ သူမ်ားကို ရယ္ေအာင္ ျပဳေပးပါ။ လူပ်က္ လုပ္ရမယ္၊ ဟာသမယ္ ျဖစ္ရမယ္ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္႔စကား ၾကားသူ၊ ကိုယ္႔လုပ္ရပ္ကို ျမင္သူေတြ မရယ္ေတာင္မွ အနည္းဆုံး ၿပဳံးရတဲ႔အျဖစ္ ရေအာင္ ျပဳေပးၾကပါ။ ကိုယ္ေရာ သူပါ စိတ္ ရႊင္လန္းရမွာပါ။ ကိုယ္႔ကို အဆက္မျပတ္ ဟာဒယ ရႊင္ေဆး တိုက္ေကၽြးႏိုင္သူ၊ မ်က္ရည္တင္မက တျခား အရည္ေတြပါ ထြက္ေအာင္ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေပးႏိုင္သူကို မိတ္ေဆြ ဖြဲ႔ ထားပါ။

 

၆) စိတ္ကို တင္းခ်ဳပ္ မထားပါနဲ႔ တဲ႔ …..

လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ ဘ၀မွာ မ်က္ရည္တို႔၊ ၀မ္းနည္း ပူေဆြးမႈေတြနဲ႔ ေရွာင္လႊဲလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ သည္အခါမွာ ငိုစရာ ရိွတာ မထိမ္းခ်ဳပ္ပဲ ငိုလိုက္ပါ။ ပူေဆြးစရာကိုလဲ ပူေဆြးလိုက္ပါ။ ၀မ္းနည္းဘို႔ ရွိလဲ ပြင့္လင္းစြာ ၀မ္းနည္းလိုက္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ မၿမဲဘူးဆိုတာလို ထိုထိုေသာ အခ်ိန္ ေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးရင္ စိတ္ၾကည္လင္စြာနဲ႔ ဘ၀ကို ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လွမ္းဘို႔ အသင့္ ျပင္ထားရ ပါမယ္။ အားရ ေက်နပ္ေအာင္ ၀မ္းနည္းၿပီးရင္ ထိုခံစားခ်က္ေတြကို ဆက္ မသိမ္းထားပါနဲ႔။ ေသာက ေ၀ဒနာကို ရင္ထဲ ေမြး မထားပါနဲ႔။ ခံစားခ်က္ဆိုတာ မွန္ထဲ ကိုယ္႔သြင္ျပင္ ကိုယ္ျပန္ၾကည္႔သလိုပဲ။ ပူေဆြးမႈ ကို ရင္မွာ ေမြးထားရင္ အၿမဲ ပူေဆြးေသာကစိတ္နဲ႔ပဲ လြမ္းေဆြးေနရလိမ္႔မယ္။ သည္ေတာ႔ ႏုပ်ဳိ ေပ်ာ္ရႊင္ တဲ႔ စိတ္ကို ေမြးေပးမွ ရႊင္လန္းဘြယ္ ဘ၀ကို ရမွာပါ။။ အရာရာကို အျမန္ဆုံး အေကာင္းျမင္ႏိုင္ေအာင္ စိတ္ခိုင္မာေအာင္ ျပင္ယူပါ။

 

၇) ခ်စ္ေမတၱာတိုင္းျပည္မွာ အေျခခ် ေနထိုင္ပါ တဲ႔ …..

တခ်ိန္လုံး ခ်စ္သူ ရည္းစားနဲ႔၊ ဘ၀ေဖၚနဲ႔၊ တပူးတြဲတြဲ တီတီတာတာ ေနရမယ္ ေျပာတာ မဟုတ္ပါ။ (ေနႏိုင္ရင္လဲ ေကာင္းပါေလ႔ကြယ္။) ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္သန္းဘို႔ မိမိ ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုး တန္ဘိုးထားေသာ သူနဲ႔ နီးစပ္ပါေစ၊ မိမိ အေလးထားတဲ႔ အရာမ်ားနဲ႔ အဆက္ မျပတ္ပါေစနဲ႔ ဆိုလို တာပါ။ မိသားစု၊ ေဆြမ်ဳိး မိတ္ေဆြ အစရွိတဲ႔ သက္ရွိ လူသားေတြ အျပင္ မိမိတို႔ သံေယာဇဥ္ရွိတဲ႔ သတၱ၀ါ ေလးေတြကလဲ စိတ္ၾကည္လင္မႈ ေပးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး မိမိတို႔ ႏွစ္သက္တဲ႔ ဂီတ၊ ၀ါသနာ၊ အပန္းေျဖမႈ ေတြဟာ ကိုယ္႔ကို စိတ္ရႊင္လန္းေစတဲ႔ အရာေတြပါ။ ကိုယ္႔အတြက္ အပန္းေျဖမႈ ရေအာင္ ဖန္တီးပါ။

 

၈) က်မ္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ တဲ႔ …..

ဒါကေတာ႔ ထည္႔ ေျပာစရာလား၊ သိၿပီးသားပဲ အေျပာမေစာပါနဲ႔။ ေနမေကာင္းရင္၊ ကိုယ္လက္ မအီမသာ ျဖစ္ရင္ အကိုက္အခဲ ေပ်ာက္ေဆး၊ ေရာဂါသက္သာေဆး ေသာက္သုံးရမယ္ ေျပာတာ မဟုတ္ ပါဘူး။ ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါ ႏွစ္ျဖာစလုံးကို ဂရုစိုက္ဘို႔ ေျပာတာပါ။ တခါတေလ စိတ္ေၾကာင့္ လူ႔ခႏၶာမွာ ထိခိုက္မႈေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ လူတိုင္းမွာ အဆင္မေျပမႈ ဆိုတာ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ စိတ္ကို (အတတ္ႏိုင္ဆုံး) ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ထားသင့္တယ္။ (ေျပာရတာ လြယ္တာလဲ သိပါတယ္။ က်ဳိးစား လုပ္ ၾကည္႔ပါ။) ခႏၶာကိုယ္ က်မ္းမာေရး ေကာင္းသူဆိုရင္ မပ်က္ဆီးပါေစနဲ႔။ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ စား သုံးမႈ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ထိမ္းသိမ္းထားပါ။ ေရာဂါ တစုံတခု ျဖစ္ေနရင္လဲ ထို႔ထက္ ပို မဆိုးပဲ သက္သာ ေအာင္ ျပဳမူ ေနထိုင္ပါ။ ေဆးမမီႏိုင္ေသာ ေရာဂါႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနလွ်င္ေတာင္ ေရာဂါဟာ သင့္ ခႏၶာကိုယ္ ကုိပဲ ခၽြတ္ယြင္းေစတာပါ။ စိတ္ဓါတ္ကို ခိုင္မာစြာ ထားၿပီး ဘ၀ေန႔ရက္မ်ားကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး မညီးမညဴ ျဖတ္သန္းပါ။ အသက္ ရွင္သန္ ေနရခ်ိန္ကို တန္ဘိုးထားပါ။ ဘယ္ေတာ႔ ေနာက္ဆုံးလဲ ဆိုတာကို မေတြးပဲ ေနရခ်ိန္ကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေပ်ာ္ေအာင္ ေနပါ။ ကိုယ္ က်မ္းမာေရးအတြက္ စိတ္က်မ္းမာေရး က အဓိက က႑က ပါပါတယ္။

 

၉) အတိတ္ကို အၿပီးတုိင္ ျပည္ဖုံးကား ခ်လိုက္ပါ တဲ႔ …..

ၿပီးခဲ႔တာေတြကို တသသ မစြဲလန္းေနပါနဲ႔။ ေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ ျဖစ္ေစ အတိတ္ဆိုတာ က်န္ခဲ႔ၿပီ။ ဘာမွ ျပင္လို႔ မရ၊ ဖ်က္လို႔ မရေတာ႔။ လုပ္ႏိုင္တာက မွားခဲ႔မိတာေတြ ရွိရင္ ထပ္ မမွားေစနဲ႔။ လြဲခဲ႔မိတာေတြ ရွိခဲ႔ရင္ ေနာက္ထပ္ မလြဲေစနဲ႔ေတာ႔။ မွန္တာ ေကာင္းတာ ရွိခဲ႔ရင္ ထိမ္းသိမ္း ေ၀ငွဘို႔ က်ဳိးစားပါ။ အတိတ္ကို တသသနဲ႔ တခါက အေၾကာင္းပဲ တ၀ဲလည္လည္ လုပ္ေနရင္ ကိုယ္လဲ အတိတ္နဲ႔ အတူ လူအိုလူေဆြး စိတ္ျပာက်သြားလိမ္႔မယ္။ ေန႔သစ္ကို အေတြးသစ္ အျမင္သစ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ဘို႔ပဲ အၿမဲ ျပင္ထားပါ။

 

၁၀) ခ်စ္တတ္တာ ရွက္စရာ မဟုတ္ တဲ႔ …..

မိမိ ခ်စ္သူ ခင္သူ ျမတ္ႏိုးသူတို႔အား ခ်စ္ေၾကာင္း ခင္ေၾကာင္း ျမတ္ႏိုးေၾကာင္း ျပပါ။ သူတို႔ အေပၚ ထားရွိေသာ မိမိေမတၱာအား သိၾကပါေစ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ သိေကာင္းေစပါတယ္။ ခ်စ္မိသူေရာ အခ်စ္ခံရသူပါ စိတ္ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ႔ ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

 

ေရႊဖဲကို ေျပာလာၾက၊ ေပးလာၾကတဲ႔ အႀကံေလးေတြ သေဘာက်လြန္းလို႔ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူမို႔ ေသခဲတဲ႔ ဘ၀ကို ရခဲ႔ရင္ေတာင္ ေရႊဖဲ ႏုပ်ဳိစြာ ေနခ်င္ပါတယ္။ ဆံပင္မျဖဴ ပါးရည္မတြန္႔ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလးေတြလို လွပႏုပ်ဳိေနခ်င္တာကို ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူတိုင္း အိုရ၊ နာရ၊ တေန႔မွာ ခ်စ္ခင္သူေတြကို ခြဲရမွာ မလြဲတာ အမွန္ပါ။ အေရးႀကီးတာက ထိုအခ်ိန္အခါ မေရာက္လာမီမွာ မအိုေဆး၊ မနာေဆး၊ အသက္ရွည္ေဆးေတြ ရွာေဖြေနၾကသူေတြအတြက္ ဘ၀ကို အေကာင္းျမင္ မ်က္လုံးမ်ားနဲ႔ ၾကည္႔ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနျခင္းဟာ ႏုပ်ဳိေစတဲ႔ ေဆး ျဖစ္ပါေၾကာင္း …      ေရႊဖဲ ေ၀မွ်မိတာပါ။

လူသား အားလုံးကို ေလးစားပါတယ္။ အားလုံးေသာ လူသားေတြလဲ အခ်င္းခ်င္း ေလးစားမႈ ရွိၾကပါေစ …. ။

 (ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ထားေသာ စာစုကေလး ျဖစ္ပါတယ္။)
 

ေလးစားစြာျဖင့္ -

မာလုစံ

ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္၊ ၂၀၁၄